नजानेर हो कि या त भयो जानाजानी ।

यसो उसो गर्दा गर्दै बित्यो जिन्दगानी ।

कसले पो टिप्छ यहाँ ओइलिएको फूललाई

सुधार्नलाई पाइन्न कि अन्जानको भुललाई

आँखा भरि भेल बग्यो थोपा थोपा पानी ।

भिर पाखा धाउँदा धाउँदै बित्यो जिन्दगानी ।

कुल्चिएर हिँड्छन् सबै झरेका ती पातलाई

पाप लाग्ला बिपत्तिमा छोडिएका हातलाई

नहुँदामा चित्त बुझ्ने हुँदा छानी छानी ।

लेक बेंसी गर्दा गर्दै बित्यो जिन्दगानी ।

मोहन अर्याल ‘परन्तु’

बिर्तामोड ४, झापा